Classificatie van volledig keramische tandheelkundige restauratiematerialen

● Afhankelijk van de verschillende inhoud van de glasfase en de kristalfase in de microstructuur van het materiaal, zijn volledig keramische materialen onderverdeeld in drie categorieën:

① Veldspaatporselein. Het is voornamelijk een glasfase, die is gemaakt van drie natuurlijke componenten: veldspaat, kwarts en kaolien, gesinterd bij hoge temperatuur. Veldspaatporselein is het vroegste keramische materiaal dat in de tandheelkunde wordt gebruikt en de optische eigenschappen komen zeer dicht in de buurt van die van glazuur en dentine. Vanwege de slechte mechanische eigenschappen bedraagt ​​de buigsterkte echter gewoonlijk slechts 60-70 MPa, zodat het vaak wordt gebruikt als porselein-op-metaal-restauraties en op-keramische restauraties.

② Glaskeramiek . Het bevat zowel de glasfase als de kristalfase, ook wel glaskeramiek genoemd, en is een soort composietmateriaal dat de kristalfase en glas combineert en wordt gemaakt door middel van smelten, vormen en warmtebehandeling bij hoge temperatuur. Vergeleken met amorf glas heeft de toevoeging of groei van kristallijne vulstoffen in de glasfase de mechanische en optische eigenschappen van keramiek op glasbasis sterk veranderd, zoals het verhogen van de thermische uitzettingscoëfficiënt en taaiheid, het veranderen van de kleur en opalescentie van het materiaalgeslacht en transparantie.

③ Polykristallijn keramiek. Het is een dicht keramisch materiaal dat direct uit kristallen wordt gesinterd en geen glas- of gasfasen bevat. Het heeft een hoge sterkte en hardheid en wordt verwerkt met behulp van CAD/CAM-apparatuur . Door het ontbreken van een glasfase heeft dit soort materiaal meestal een zeer lage transparantie en moet het worden gedecoreerd met fineerporselein. Keramiek op glasbasis heeft goede esthetische eigenschappen. Naarmate het aantal kristallen toeneemt, wordt hun sterkte steeds hoger, maar hun transparantie wordt slechter.

Zeer transparant zirkonia kunstgebit

Deze classificatiemethode impliceert de relatie tussen keramische samenstelling en indicaties. De ontwikkeling van de huidige polykristallijne keramische microstructuren, de komst van meer doorschijnend zirkoniumoxide en sterkere glaskeramiek met verminderde transparantie, dagen dit concept echter uit. Fundamentele ontwikkelingen in de keramische technologie in de industrie: Het productieproces van deze materialen is verschoven van natuurlijke ingrediënten (zoals veldspaat) naar synthetische keramiek.

● Afhankelijk van de verschillende chemische samenstelling en microstructuur van volledig keramische materialen, worden volledig keramische materialen onderverdeeld in de volgende drie categorieën: keramiek op glasbasis, polykristallijn keramiek en keramische materialen op harsbasis. Vergeleken met traditionele keramische materialen hebben keramische materialen op harsbasis speciale eigenschappen omdat ze organische steigers bevatten. Het heeft de volgende voordelen: het ligt dichter bij de elasticiteitsmodulus van dentine; het vermindert de broosheid en hardheid van het materiaal, waardoor het gemakkelijker te snijden is; en het is handiger. Gebruik hars om te repareren; de sterkte zal na wijziging niet worden beïnvloed en de klinische operatie is eenvoudig; de slijtage van natuurlijke tanden is veel minder dan die van glaskeramiek ; er is geen thermische verwerking vereist en het ontwerp en de productie kunnen aan de stoel worden voltooid.

Met de voortgang van het onderzoek naar de structuur en verwerkingsmethoden van zirkoniumoxidematerialen zijn de prestaties van zirkoniumoxide geleidelijk verbeterd en zijn de klinische toepassingen ervan wijdverbreider geworden, zoals kunstmatige heupgewrichten en meer bekende orale restauraties.